គោលលទ្ធិអំពីព្រះគ្រីស្ទ
ព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះគ្រីស្ទធ្វើឲ្យធួននឹងបាបមនុស្សលោក
Christ’s Atoning Work
អ្នកខ្លះបានហៅសេចក្តីធ្វើឲ្យធួននឹងបាបថាជា “បេះដូងនៃដំណឹងល្អ”។ ការធ្វើឲ្យធួននឹងបាបគឺជា
ចំណុចស្នូលនៃកិច្ចការដែលព្រះគ្រីស្ទបានធ្វើក្នុងពេលយាងមកលើកទីមួយរបស់ទ្រង់។
មនុស្សភាគច្រើនយល់ឃើញថា ទ្រង់បានយាងមកដើម្បីសុគត។
ប្រសិនបើលោកអ្នកសួរពួកគេថាហេតុអ្វីបានជាអញ្ចឹង ពួកគេអាចនឹងប្រាប់លោកអ្នកថា
ទ្រង់ត្រូវតែសុគតសម្រាប់អំពើបាបរបស់ពួកយើង។ ប្រសិនបើលោកអ្នកសួរពួកគេដោយរបៀបណាឬមធ្យោបាយណាដែលសេចក្តីសុគតរបស់ទ្រង់ដោះស្រាយអំពើបាបជាមួយ
នឹងអំពើបាបរបស់យើង ពួកគេភាគច្រើនប្រហែលជាអាចឆ្លើយប្រាប់លោកអ្នកថា ទ្រង់បានយាងមក
ដើម្បីថ្វាយអង្គទ្រង់ជាយញ្ញបូជាដើម្បីលោះបាបមនុស្សលោក។ ប៉ុន្តែ
ប្រសិនបើលោកអ្នកជជីកសួរពួកគេ អំពីគោលលទ្ធិអំពីការធ្វើឲ្យធួននឹងបាប នោះមនុស្សជាច្រើនប្រហែលជាមិនអាចពន្យល់ពីការនេះនិង
សារៈសំខាន់នៃការនេះបានឡើយ។ គោលលទ្ធិអំពីព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះគ្រីស្ទធ្វើឲ្យធួននឹងបាបមនុស្សលោក
មានជាប់ទាក់ទងជាមួយនឹងគោលលទ្ធិយ៉ាងច្រើនទៀត ហើយមានឥទ្ធិពលលើរបៀបដែលយើងប្រកាសដំណឹងល្អ
សម្តែងចេញនូវការយល់ឃើញរបស់យើងលើអធិបតីភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងសេចក្តីសង្គ្រោះ
និងរបៀបដែលអធិបតីភាពរបស់ព្រះជាម្ចាស់ធ្វើការជាមួយនឹងទំនួលខុសត្រូវរបស់មនុស្ស
ឲ្យកែប្រែចិត្តនិងជឿ។ គោលលទ្ធិនេះក៏ទាក់ទងជាមួយនឹងសេចក្តីជំនុំជម្រះ ហើយហេតុផលដែលពួកអ្នកមិនជឿត្រូវកាត់ទោសឲ្យធ្លាក់ចុះក្នុងស្ថាននរក។
លោកមីឡាដ
អេរិសិន(Millard Erickson)បានសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅទេវសាស្រ្តគ្រីស្ទាន របស់គាត់ថា “The doctrine of the atonement
is the point at which the organic character of theology is most apparent.
Our views on the other doctrines influence strongly our conclusions in this
area.” Leon Morris has said, “The atonement is the crucial
doctrine of the faith. Unless we are right here it matters little, or so
it seems to me, what we are like elsewhere.” ពិបាកសិក្សាពីសេចក្តីធ្វើឲ្យធួននឹងបាបតែឯង
ដោយមិនមានសេចក្តីមិនយល់ស្រប និងការជជែកវែកញែកមិនចេះចប់មិនចេះហើយឡើយ។
នៅក្នុងមេរៀននេះ យើងនឹងប៉ុនប៉ងមើលពីសេចក្តីធ្វើឲ្យធួននឹងបាប
និងប៉ះនូវសំណួរខ្លះៗដែលទាក់ទង ជាមួយនឹងដែនកំណត់
សេចក្តីលាតសន្ធឹង គោលបំណង និងផលដែលកើតឡើងជាបន្តបន្ទាប់ដល់របៀបដែលយើងប្រកាសដំណឹងល្អ។
និយមន័យនៃឃ្លា
: ព្រះគ្រីស្ទធ្វើឲ្យធួននឹងបាប
A. វចនានុក្រមIllustrated
Bible Dictionaryបានឲ្យនិយមន័យថា: “The word ‘atonement’ is one of the few theological terms
which derive basically from Anglo-Saxon. It means ‘a making at one’, and points
to a process of bringing those who are estranged into a unity. . . Its use in
theology is to denote the work of Christ in dealing with the problem posed by
the sin of man, and in bringing sinners into right relation with God.” ពាក្យ‘សេចក្តីធ្វើឲ្យធួននឹងបាបជាពាក្យមួយក្នុងចំណោមពាក្យផ្នែកទេវសាស្រ្តមួយ
ចំនួនទៀត ដែលមានប្រភពជាមូលដ្ឋានគ្រឹះ ចេញពីអង់គ្លោសាក់សុង។ ពាក្យនេះមានន័យថា‘a
making at one’ ហើយចង្អុលទៅដំណាក់កាលមួយនៃការនាំពួកអ្នកដែលត្រូវបានគេរាប់ថាជាពួកអ្នកចម្លែកឬជនបរទេសនោះឲ្យចូលក្នុងសេចក្តីរួបរួម…ការប្រើប្រាស់ពាក្យនេះនៅក្នុងទេវសាស្រ្តគឺដើម្បីសម្តែងពីព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងការដោះស្រាយជាមួយនឹងបាបរបស់មនុស្ស
និងនាំបាបជនទាំងឡាយចូលទៅក្នុងទំនាក់ទំនងដ៏ ត្រឹមត្រូវជាមួយនឹងព្រះជាម្ចាស់”
B. វចនានុក្រមThe
Zondervan Pictorial Bible Dictionaryចែងថា: “[Atonement describes] The bringing
together of two who have been enemies into a relationship of peace and
friendship. . . In Christian theology, atonement is the central doctrine of our
faith and can properly include all that our Lord accomplished for us on the
cross. It was vicarious (i.e. substitutionary) atonement.” “[ការធ្វើឲ្យធួននឹងបាបពណ៌នាពី]
ការនាំភាគីទាំងពីរ ដែលធ្លាប់ជាសត្រូវនឹងគ្នាឲ្យបានជុំគ្នា
ចូលក្នុងទំនាក់ទំនងមួយនៃសន្តិភាពនិងមិត្តភាព. . . នៅក្នុងទេវសាស្រ្តរបស់គ្រីស្ទាន
ការធ្វើឲ្យធួននឹងបាបគឺជា គោលលទ្ធិស្នូលនៃសេចក្តីជំនឿរបស់យើង ហើយអាចសរុបសេចក្តីនូវអ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះអម្ចាស់របស់យើងបានបំពេញសម្រេចជោគជ័យសម្រាប់យើងនៅលើឈើឆ្កាង។
ការធ្វើឲ្យធួននឹងបាបនេះគឺជាការធ្វើឲ្យធួននឹងបាបដោយការជំនួស”
C. The Zondervan Pictorial Bible Encyclopediaបានចែងថា: “Etymologically the word atonement
signifies a harmonious relationship or that which brings about such a
relationship, i.e., a reconciliation. It is principally used of the
reconciliation between God and man effected by the work of Christ. The
necessity for such reconciliation is the breach in the primal relationship between
the Creator and the creature occasioned by man’s sinful rebellion.” “ពាក្យឫសនៃការធ្វើឲ្យធួននឹងបាប សំគាល់ពី
ទំនាក់ទំនងយ៉ាងស៊ីគ្នាមួយឬការនាំឲ្យមានទំនាក់យ៉ាងសមនោះ ឧទាហរណ៍
ការផ្សះផ្សាមួយ។ ជាគោលការណ៍ គឺថាពាក្យនេះត្រូវបានគេប្រើសំដៅទៅការផ្សះផ្សារវាង
ព្រះជាម្ចាស់ ជាមួយនឹងមនុស្ស តាមរយៈព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ បានជាត្រូវការចាំបាច់នូវការផ្សះផ្សានេះ
គឺពីព្រោះតែទំនាក់ទំនងរវាងព្រះអទិករជាមួយនឹងស្នាព្រះហស្ថរបស់ព្រះអង្គត្រូវបានអំពើបាបធ្វើឲ្យប្រេះឆា។
D. The Zondervan Pictorial Bible Encyclopedia saysនិយាយថា: “The cross is a fitting symbol
of the atonement, for it represents the intersecting of two attributes or
facets of God’s nature. Here it is that the love of God meets the holiness of
God. The holiness requires payment of the penalty, and the love provides that
payment.”“ឈើឆ្កាងជានិមិត្តរូបដ៏សក្តិសមមួយនៃសេចក្តីធ្វើឲ្យធួននឹងបាប
ដោយព្រោះឈើឆ្កាង តំណាងឲ្យការបែងចែកជាពីរនូវលក្ខណៈទាំងពីររបស់ព្រះ។ នៅត្រង់នេះគឺថា
សេចក្តីស្រឡាញ់នៃព្រះជួបនឹងសេចក្តីបរិសុទ្ធនៃព្រះ។
សេចក្តីបរិសុទ្ធតម្រូវឲ្យមានការបង់ថ្លៃនៃការដាក់ទណ្ឌកម្ម ហើយសេចក្តីស្រឡាញ់ផ្តល់នូវការបង់ថ្លៃនោះ”
E. តើយើងអាចផ្តល់ដំណឹងល្អដល់មនុស្សទាំងអស់យ៉ាងដូចម្តេច
ប្រសិនបើព្រះគ្រីស្ទបានសុគតតែសម្រាប់ពួកអ្នកដែលទ្រង់បានជ្រើសរើសតែប៉ុណ្ណោះនោះ?
បើព្រះគ្រីស្ទមិនបានសុគតសម្រាប់ពួកអ្នកដែលទ្រង់មិនបានជ្រើសរើសទេ
នោះតើយើងអាចផ្តល់ឲ្យពួកគេនូវ “ដំណឹងល្អយ៉ាងដូចម្តេច?”
F. Louis Berkhof បានចង្អុលថា
ម្នាក់មិនអាចរងទុក្ខវេទនាជាយញ្ញបូជាជំនួសបាបរបស់ម្នាក់ទៀតបានទេ លុះណាតែពួកគេបានព្រមព្រៀងនូវលក្ខ័ណ្ឌស្របច្បាស់កម្រិតច្បាស់លាស់ណាមួយ។
ចូរពិចារណាពីលក្ខ័ណ្ឌខាងក្រោមនេះ តើមានអត្ថន័យដូចម្តេច និងហេតុអ្វីបានជាពួកសំខាន់ចាំបាច់?
1
អ្នកកាត់ក្តីត្រូវតែអះអាងយល់ស្រប
3
ការបង់ថ្លៃដាច់ខាតមិនត្រូវទន្រ្ទានលើសិទ្ធិនិងឯកសិទ្ធិនានានៃភាគីទីបីដែលគ្មានទោស(innocent
third parties)
3.
អ្នកបង់ថ្លៃសម្រាប់ទណ្ឌកម្មខ្លួនឯងមិនត្រូវជាអ្នកជាប់បំណុលទេហើយត្រូវតែដឹងពេញលេញពីអ្វីដែលគាត់កំពុងធ្វើ
4.
ភាគីដែលមានវិប្បដិសារិយត្រូវទប់វិប្បដិសារិយរបស់ខ្លួន
ហើយនិងការពិតដែលថា អ្នកជំនួសកំពុងតែរងទុក្ខជួសគាត់ហើយ។
ប្រសិនបើលក្ខ័ណ្ឌទាំងអស់នេះត្រូវបានបំពេញ
នោះការធ្វើឲ្យធួននឹងបាបនឹងត្រូវបានអនុញ្ញាត។
ដែនកំណត់ សេចក្តីពេញបរិបូរ និងគោលបំណងនៃការធ្វើឲ្យធួននឹងបាប
នៅក្នុងដែនកំណត់
សេចក្តីពេញបរិបូរ និងគោលបំណងនៃការធ្វើឲ្យធួននឹងបាបនេះ
ដែលមនុស្សមានការមិនយល់ស្របគ្នាយ៉ាងមុតស្រួចអស់រយៈកាលជាយូរនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តពួកជំនុំ។
មានបញ្ហាគន្លឹះមួយ ចំនួន៖
A.
អ្វីដែលគ្រីស្ទានដែលជឿតាមព្រះគម្ពីរទាំងអស់បានជឿទាក់ទងជាមួយនឹងការធ្វើឲ្យធួននឹងបាប
1.
ដោយព្រោះយញ្ញបូជារបស់ព្រះយេស៊ូវបរិសុទ្ធគ្រប់លក្ខណ៍
នោះមានអំណាច ឬសមត្ថភាពពេញបរិបូរ ធ្វើឲ្យធួននឹងអំពើបាបរបស់មនុស្សលោកទាំងមូល។
2.
នៅពេលគ្រប់ទាំងអស់ត្រូវបាននិយាយនិងធ្វើ
គឺពួកអ្នកជ្រើសតាំងប៉ុណ្ណោះដែលទទួលបានផលពីព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះយេស៊ូវធ្វើឲ្យធួននឹងបាបមនុស្សលោក។
3.
ពួកអ្នកជ្រើសតាំងមិនទទួលបានសេចក្តីឲ្យធួននឹងបាបរបស់ខ្លួន
ទាល់តែពួកគេជឿលើដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ (យ៉ូហ. 3:36 អេភ. 2:1-3)។
4.
គ្មាននរណាម្នាក់ដែលចុងបំផុតរបស់ខ្លួនធ្លាក់ក្នុងនរក
ដែលនឹងបានទទួលសេចក្តីឲ្យធួននឹងបាបរបស់ខ្លួនឡើយ។
5.
គឺជាគោលបំណងរបស់ព្រះដែលបានបញ្ជូនព្រះគ្រីស្ទមកសុគតនៅលើឈើឆ្កាង
ដើម្បី សង្គ្រោះពួកជ្រើសតាំងប៉ុណ្ណោះ។
6.
យើងត្រូវតែប្រកាសដំណឹងល្អដល់គ្រប់មនុស្សទាំងអស់
ឲ្យប្រែចិត្តពីអំពើបាបនិងដាក់
សេចក្តីជំនឿលើអង្គព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនិងព្រះរាជកិច្ចរបស់ទ្រង់ដែលបានធ្វើនៅលើឈើឆ្កាង
គឺឲ្យមានសេចក្តីជំនឿថា ទ្រង់បានសុគតដើម្បីឲ្យយើងបានរួចពីបាប
ទ្រង់ត្រូវបានបញ្ចុះនៅក្នុងផ្នូរ ហើយបានរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃទីបី។
7.
ការសុគតរបស់ទ្រង់ដើម្បីឲ្យធួននឹងបាបមនុស្ស
គឺប្រសើរជាងគ្រប់ទាំងយញ្ញបូជាសត្វទាំងឡាយដែលមនុស្សបានធ្វើពីមុនៗមកទៀត (ហេព្រ.
9:11-14; 10:1, 4)។
8.
យញ្ញបូជារបស់ព្រះយេស៊ូវពិតជាគ្រប់គ្រាន់និងពេញបរិបូរហើយ
“ម្តងជាសំរេច” (រ៉ូម6:10; ហេព្រ.7:27;
9:12; 10:10; 1ពេត្រ3:18)។
B.
ចំណុចជាច្រើននៃការមិនយល់ស្របគ្នាទាក់ទងជាមួយនឹងដែនកំណត់
សេចក្តីពេញបរិបូរ និងគោលបំណងនៃការធ្វើឲ្យធួននឹងបាប
1. តើពាក្យ “died for(បានសុគត
សម្រាប់)” មានន័យដូចម្តេច?
a. អ្នកខ្លះជឿថាឃ្លា “died for(បានសុគតសម្រាប់)” មានន័យថា
“died to save(បានសុគត ដើម្បីសង្គ្រោះ)” ហេតុផលដែលពួកគេជឿដូចនេះ ព្រោះថា
នៅក្នុងគំនិតរបស់ពួកគេ គ្មាន ហេតុផលផ្នែកព្រះគម្ពីរ ឬសមហេតុសមផល
ចំពោះការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវ សម្រាប់ពួក អ្នកដែលទ្រង់មិនបានប៉ងចង់សង្គ្រោះឡើយ។ ពួកគេជឿថា
បើថាព្រះគ្រីស្ទសុគតសម្រាប់ពួកអ្នកដែលទ្រង់បានដឹងថាទ្រង់មិនដែលសង្គ្រោះទេ
នោះឈ្មោះថា គ្មានគោលបំណងទាល់តែសោះ។
និយាយថា ព្រះយេស៊ូវបានសុគតសម្រាប់មនុស្សគ្រប់រូប
គឺនៅក្នុងគំនិតនៃអ្នកខ្លះដែលបដិសេធអធិបតីភាពរបស់ព្រះនៅក្នុងសេចក្តីសង្គ្រោះ។
ដូច្នេះ “died for (បានសុគតសម្រាប់)” ត្រូវតែមានន័យថា “died to
save(បានសុគតដើម្បីសង្គ្រោះ)” ។
b. ពួកអ្នកផ្សេងទៀតជឿថាឃ្លា“died for
(បានសុគតសម្រាប់) ” គ្រាន់តែពណ៌នាពីទង្វើមួយ មិនមែនជាគោលបំណងនៃទង្វើនោះឡើយ។
បរិបទនៃឃ្លានោះនឹងកំណត់ពីគោលបំណងនៃការសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ និងមានគោលបំណងរបស់ព្រះយ៉ាងច្រើន
សម្រាប់ការសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ
ដែលទាក់ទងជាមួយនឹងពួកអ្នកជ្រើសតាំងនិងពួកអ្នកមិនជ្រើសតាំង។
សេចក្តីនេះទទួលអះអាងជាមួយនឹងអធិបតីភាពពេញលេញនៃព្រះនៅក្នុងសេចក្តីសង្គ្រោះ និងនៅក្នុងការរួមចំណែកក្នុងទំនួលខុសត្រូវរបស់មនុស្ស។
2.
មានការមិនយល់ស្របគ្នាទាក់ទងជាមួយនឹងអត្ថន័យនៃពាក្យ
“លោកិយ(world)” “ទាំងអស់(all) ” “every(ទាំងអស់)” “whosoever(អ្នកណា)” “whoever(អ្នកណា)” ។ល។
a. អ្នកខ្លះជឿថា ពាក្យទាំងនេះមិនដែលត្រូវបានគេប្រើនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ
ដើម្បីពណ៌នាពីព្រះគ្រីស្ទ សុគតជាសាកល សម្រាប់ពួកអ្នកជ្រើសតាំងនិងពួកអ្នកមិនបានជ្រើសតាំងឡើយ ហើយនៅក្នុងបរិបទដែលការសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ
គឺមានន័យថា“some(ខ្លះ)” “a few(តិចតួច)” “a remnant(សំណល់)” ឬ “ចំនួនសរុបនៃពួកអ្នកជ្រើសតាំងប៉ុណ្ណោះ(totality
of the elect only)”។
b. អ្នកខ្លះជឿថាពាក្យខាងលើទាំងនេះអាចមានអត្ថន័យមានដែនកំណត់ទៅតាមបរិបទ
ប៉ុន្តែមានអត្ថបទគម្ពីរជាច្រើនដែលបង្រៀនថា ព្រះគ្រីស្ទបានសុគតសម្រាប់ចំនួនសរុប
ទាំងមូលនៃពួកអ្នកជ្រើសតាំងនិងពួកអ្នកមិនជ្រើសតាំង។ ចំពោះពួកអ្នកជ្រើសតាំង
ទ្រង់បានសុគត ដើម្បីសង្គ្រោះពួកគេ
ចំពោះពួកអ្នកមិនជ្រើសតាំងវិញ ទ្រង់បានសុគត
ដើម្បីឲ្យដំណឹងល្អអាចត្រូវបានប្រកាសទៅដល់ពួកគេ
ហើយដូច្នេះពួកគេអាចនឹងត្រូវជំនុំជម្រះ ចំពោះការបដិសេធដំណឹងល្អ។
c. សូមពិចារណាពីរបៀបដែលក្រុមទាំងពីរខាងលើកាត់ស្រាយអត្ថបទគម្ពីរខាងក្រោមនេះ
:
(2)
កិច្ច.2:21
(3)
រ៉ូម10:13
(4)
1ធី. 2:1-6,
(5)
1ធី. 4:10
(6)
ទីតុស 2:11
(7)
ហេព្រ.2:9
(8)
1យ៉ូហ. 2:1-2
3.
សេចក្តីផ្គត់ផ្គង់សម្រាប់ការធ្វើឲ្យធួននឹងបាប Vs ការធ្វើឲ្យធួននឹងបាបពិតប្រាកដ
ចូរពិចារណានូវឃ្លាមួយចំនួនខាងក្រោមនេះ
អំពីការធ្វើឲ្យធួននឹងបាប
ហើយព្យាយាមកំនត់ថាមួយណាតំណាងឲ្យចំនួនសរុបទាំងមូលនៃអ្វីដែលព្រះបន្ទូលនៃព្រះបង្រៀន
៖
a. នៅពេលព្រះយេស៊ូវបានសុគតនៅលើឈើឆ្កាង
ទ្រង់បានធ្វើឲ្យធួននឹងបាបពិតប្រាកដសម្រាប់អំពើបាបពីអតិតកាល បច្ចុប្បន្ន និងអនាគតនៃពួកអ្នកជ្រើសតាំងប៉ុណ្ណោះ
(only the elect) ។
b. នៅពេលព្រះយេស៊ូវបានសុគតនៅលើឈើឆ្កាង
ទ្រង់បានធ្វើឲ្យធួននឹងបាបពិតប្រាកដសម្រាប់អំពើបាបពីអតិតកាល បច្ចុប្បន្នកាល
និងអនាគតនៃពួកអ្នកជ្រើសតាំងនិងពួកអ្នកមិនជ្រើសតាំង (the elect and non elect)។
c. នៅពេលព្រះយេស៊ូវបានសុគតនៅលើឈើឆ្កាង
ទ្រង់បានធ្វើឲ្យធួននឹងបាបពិតប្រាកដសម្រាប់អំពើបាបពីអតិតកាល បច្ចុប្បន្នកាល
និងអនាគតនៃពួកអ្នកជ្រើសតាំងដែលបានជឿតាមតាំងពីដើមរហូតដល់ទីបញ្ចប់ ហើយទ្រង់បានប្រទានសេចក្តីឲ្យធួននឹងបាបពួកអ្នកជ្រើសតាំងដែលបានជឿដល់ទីបំផុត។
d. នៅពេលព្រះយេស៊ូវបានសុគតនៅលើឈើឆ្កាង
ទ្រង់បានធ្វើឲ្យធួននឹងបាបពិតប្រាកដសម្រាប់អំពើបាបពីអតិតកាល បច្ចុប្បន្នកាល
និងអនាគតនៃពួកអ្នកជ្រើសតាំងដែលបានជឿតាំងពីដើមរហូតដល់ទីបញ្ចប់ ហើយបានប្រទានសេចក្តីឲ្យធួននឹងបាបពួកអ្នកជ្រើសតាំងដែលបានជឿដល់ទីបញ្ចប់
និងប្រទានសម្រាប់បាបពីអតិតកាល បច្ចុប្បន្នកាលនិងអនាគតនៃពួកអ្នកមិនបានជ្រើសតាំង
ពីអតិតកាល បច្ចុប្បន្នកាល និងអនាគត ដែលទ្រង់ដឹងថា ពួកគេមិនដែលជឿទ្រង់ឡើយ។
4.
អ្វីជាដំណឹងល្អ
ហើយយើងគួរប្រកាសដំណឹងល្អយ៉ាងណាដល់ពួកអ្នកមិនជឿទាំងអស់?
a. អ្នកខ្លះជឿថា
យើងមិនគួរប្រាប់ក្រុមមនុស្សដែលមិនជឿថា “ព្រះគ្រីស្ទបានសុគតសម្រាប់អ្នក” ឬ “ព្រះគ្រីស្ទបានសុគតសម្រាប់អំពើបាបរបស់អ្នក”
ដោយជឿថាព្រះគ្រីស្ទបានសុគតសម្រាប់អំពើបាបរបស់ពួកអ្នកជ្រើសតាំងប៉ុណ្ណោះ។
វាជាការខុសឆ្គងដែលប្រាប់ពួកអ្នកមិនជ្រើសតាំងថា ព្រះគ្រីស្ទបានសុគតសម្រាប់ពួកគេ។
ផ្ទុយទៅវិញ យើងគួរនិយាយថា “ព្រះគ្រីស្ទបានសុគតសម្រាប់អំពើបាប” ឬ “ព្រះគ្រីស្ទបានសុគតដើម្បីសង្គ្រោះបាបជនទាំងឡាយ”។ពួកអ្នកមានគំនិតដូចនេះនឹងយោងទៅតាមអត្ថបទគម្ពីរមួយចំនួន
ឧទាហរណ៍ដូចខាងក្រោមនេះ៖
(1)
អេសាយ 53:11
(2)
យ៉ូហាន10:15-16
b. ពួកអ្នកផ្សេងៗទៀតដែលជឿថា ព្រះគម្ពីរបង្រៀនថា
ព្រះគ្រីស្ទបានសុគតសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ ម្នាក់ៗ ពិភពលោកទាំងមូល នរណាក៏ដោយ ។ល។
ពាក្យនានាដែលប្រើពណ៌នា ពីភាពជាសាកល
ត្រូវបានគេប្រើដើម្បីរៀបរាប់ពីពួកអ្នកដែលព្រះយេស៊ូវបានសុគតសម្រាប់
ហើយយើងគួរប្រើពាក្យទាំងឡាយដែលព្រះគម្ពីរបានប្រើ។ ដំណឹងល្អមិនអាចត្រូវគេផ្តល់ស្របច្បាប់ទៅពួកមនុស្សមិនបានសង្គ្រោះ
លុះណាតែព្រះគ្រីស្ទបានសុគតសម្រាប់អំពើបាបរបស់ពួកគេតាមរបៀបនិងគោលបំណងខ្លះ។
ពួកអ្នកមិនបានជ្រើសតាំង មិនដែលជឿទេ
ហើយហេតុនេះពួកគេមិនដែលទទួលផលពីការសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទជំនួសពួកគេទេ។
(1)
អេសាយ 53:4-6
(2)
កិច្ចការ17:31
(3)
1យ៉ូហាន4:14
5.
គោលបំណងនៃការសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ
a. អ្នកខ្លះជឿថា
ព្រះគ្រីស្ទបានសុគតសម្រាប់គោលបំណងតែមួយគត់គឺដើម្បីឲ្យមនុស្សអាចរកបាននូវ
សេចក្តីធួននឹងបាបនិងការធ្វើឲ្យធួននឹងបាបនៃពួកអ្នកជ្រើសតាំងប៉ុណ្ណោះ។
នេះត្រូវបានគេហៅថា សេចក្តីធួននឹងបាបដែលមានដែនកំណត់(the Limited Atonement) ឬ
ទស្សនៈ ពិសេសនៃការប្រោសលោះអំពីការធ្វើឲ្យធួននឹងបាប(Particular Redemption view of
the atonement)។
មានការមិនយល់ស្របមួយចំនួននៃពួកអ្នកដែលជឿលើការធ្វើឲ្យធួននឹងបាបដែលមានដែនកំណត់។
ផ្ទុយទៅវិញ ការពិតគឺថា គ្រប់គ្នាជឿថា នៅចុងបំផុត
នោះពួកអ្នកជ្រើសតាំងនឹងបានធ្វើឲ្យធួននឹងបាបរបស់ពួកគេ ហើយដោយរបៀបនោះ
សេចក្តីធួននឹងបាបត្រូវបានដាក់ដែនកំណត់សម្រាប់តែពួកអ្នកជ្រើសតាំងតែប៉ុណ្ណោះ ទាក់
ទងនឹងសេចក្តីសង្គ្រោះ។ ពួកអ្នកដែលមានទស្សនៈលើសេចក្តីធួននឹងបាបមានដែន កំណត់ភាគច្រើនមិនជឿថាមានគោលបំណងដែលគ្មានសេចក្តីប្រោសលោះសម្រាប់ពួកអ្នកមិនបានជ្រើសតាំងឡើយ
ទាក់ទងនឹងការសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។
b. អ្នកខ្លះជឿថា ព្រះគ្រីស្ទបានសុគតសម្រាប់ហេតុផលដែលមានពីរ
គឺធ្វើឲ្យទាំងពួកអ្នកជ្រើសតាំងនិងពួកអ្នកមិនបានជ្រើសតាំងអាចរកបានការធ្វើឲ្យធួននឹងបាប
ដោយដឹងថាមានតែពួកអ្នកជ្រើសតាំងប៉ុណ្ណោះនឹងជឿហើយទទួលយកផលពីការធ្វើឲ្យធួននឹងបាបនេះ
វចនានុក្រម Walter Elwell in the Evangelical Dictionary of Theology និយាយថា
ទស្សនៈនៃការធ្វើឲ្យធួននឹងបាបនេះត្រូវបានគេហៅថា ទស្សនៈនៃការប្រោសលោះទូទៅ (the
general redemption view) និងនិយាយថា :
“The doctrine of general
redemption argues that the death of Christ was designed to include all mankind,
whether or not all believe. To those who savingly believe it is redemptively
applied, and to those who do not believe it provides the benefits of common grace
and the removal of any excuse for being lost. God loved them and Christ died for them; they are lost because
they refuse to accept the salvation that is sincerely offered to them in
Christ.” “គោលលទ្ធិនៃការប្រោសលោះទូទៅបានវែកញែកថាការសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទត្រូវបានរចនាឡើងដើម្បីបញ្ចូលគ្រប់មនុស្សទាំងអស់
ទោះបីជាមិនមែនទាំងអស់ជឿក៏ដោយ។ ចំពោះពួកអ្នកដែលជឿដោយជំនឿដែលបានសង្គ្រោះ
ជឿថាការសុគតរបស់ទ្រង់ទាក់ទងនឹងការប្រោសលោះ សម្រាប់ពួកអ្នកដែលមិនជឿវិញការសុគត
របស់ទ្រង់ផ្តល់ផលនៃព្រះគុណនិងដកសេចក្តីដោះសាសម្រាប់ការវិនាសបាត់បង់ចេញ
កុំឲ្យមានអ្វីដោះសាទៀត។ ព្រះជាម្ចាស់បានស្រឡាញ់ពួកគេ
ហើយព្រះគ្រីស្ទបានសុគតសម្រាប់ពួកគេ ពួកគេជាអ្នកបាត់បង់
ពីព្រោះពួកគេបានបដិសេធមិនទទួលយកសេចក្តីសង្គ្រោះ
ដែលបានប្រទានមកដល់ពួកគេដោយស្មោះនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ”
c. Elwell ផ្តល់ការវែកញែកជាច្រើនក្នុងការកាន់តាមជំហរទស្សនៈនៃការប្រោសលោះទូទៅអំពីការធ្វើឲ្យធួននឹងបាប :
(1) នេះជាទស្សនៈជាប្រវត្តិសាស្រ្តនៃពួកជំនុំ
(2) ពេលព្រះគម្ពីរចែងថា ព្រះគ្រីស្ទបានសុគតសម្រាប់“គ្រប់គ្នាទាំងអស់”
មិនមានន័យត្រឹមតែប៉ុណ្ណឹងឡើយ។ ត្រូវតែគិតពិចារណាពីព្រះបន្ទូលតាមខ្លឹមសារ”
(3) ព្រះគម្ពីរចែងថាព្រះយេស៊ូវ “ដោះបាបមនុស្សលោក” ហើយថាព្រះយេស៊ូវជា“ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃពិភពលោកនេះ”
ហើយគ្មានកន្លែងណាមួយនៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ដែលពាក្យ “មនុស្សលោក” មានន័យថា “ពួកជំនុំ”
ឬ “ពួកជ្រើសតាំង” ទេ។
(4) បើទោះបីជាព្រះគម្ពីរបង្រៀនថា
ព្រះគ្រីស្ទបានសុគតសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ នេះមិនមានន័យថា មនុស្សទាំងអស់បានសង្គ្រោះនោះឡើយ។
“គេត្រូវតែជឿលើព្រះគ្រីស្ទដើម្បីបានសង្គ្រោះ ហេតុនេះ
ដែលព្រះគ្រីស្ទបានសុគតសម្រាប់មនុស្សលោក មិនបាន
មានន័យថាសេចក្តីសង្គ្រោះបានដល់មនុស្សទាំងអស់ឡើយ។ ពួកអ្នកដែលអះអាងថា
មនុស្សទាំងអស់បានសង្គ្រោះនោះគឺខុសហើយ”
(5) “ព្រះជាម្ចាស់មិនមែនមិនយុត្តិធម៌ទេក្នុងការថ្កោលទោសពួកអ្នកបដិសេធមិនទទួល
យកការប្រទានសេចក្តីសង្គ្រោះទេ” ទ្រង់មិនមែនកំពុងកាត់ទោសព្រះគ្រីស្ទសម្រាប់អំពើបាបជាលើកទីមួយ
រួចពួកអ្នកមិនជឿជាលើកទីពីរនោះទេ។ “ពីព្រោះពួកអ្នកមិនជឿបានបដិសេធមិនទទួលយកការសុគតរបស់ព្រះគ្រីសជារបស់ខ្លួន
នោះផលនៃសេចក្តីសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទមិនមានចំពោះអ្នកនោះទេ។ គេបាត់បង់ហើយ មិនមែន
ដោយព្រោះព្រះគ្រីស្ទុមិនបានសុគតសម្រាប់គេទេ តើដោយព្រោះគេបានបដិសេធមិន
ទទួលការអត់ទោស”។ “គ្មាននរណាម្នាក់បដិសេធមិនទទួលថាព្រះគ្រីស្ទបានសុគតសម្រាប់ពួកអ្នកជឿឡើយ
គ្រាន់តែបដិសេធថា ព្រះគ្រីស្ទមិនបានសុគតសម្រាប់តែពួកគេប៉ុណ្ណោះ” ។
(6) ព្រះគម្ពីរចែងថា
ព្រះគ្រីស្ទបានសុគតសម្រាប់មនុស្សមានបាប រួមបញ្ចូលទាំងមនុស្សទាំងអស់ (ឧ. 1ធី.1:15 រ៉ូម. 5:6-8)
(7) “ព្រះបានប្រទានដោយស្មោះនូវដំណឹងល្អដល់គ្រប់គ្នាឲ្យបានជឿតាម
មិនគ្រាន់តែសម្រាប់ពួកអ្នកជ្រើសតាំងប៉ុណ្ណោះទេ។ តើនេះពិតយ៉ាងដូចម្តេច
បើព្រះគ្រីស្ទ មិនបានសុគតពិតប្រាកដសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ទេ. . . សូម្បីតែ Berkhof
ដែលជាអ្នកការពារការធ្វើឲ្យធួននឹងបាបដែលមានដែនកំណត់( a staunch defender of
limited atonement)បានសារភាពថា“មិនបាច់បដិសេធទេថា
មានការលំបាក់ពិតប្រាកដមួយនៅចំណុចនេះ (Systematic Theology, p. 462)””
សេចក្តីអះអាងនៃព្រះគម្ពីរអំពីព្រះគ្រីស្ទបានធ្វើឲ្យធួននឹងបាប
A.
អត្ថបទគម្ពីរដែលប្រាប់មុនអំពីព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះគ្រីស្ទក្នុងការធ្វើឲ្យធួននឹងបាប
1.
លោកុ. 3:15, 21
2.
លោកុ. 4:3-6
3.
លោកុ. 22:1-8
4.
លេវី. 17:11, 14
5.
អេស. 53:4-12
B. ការអះអាងនៃកណ្ឌគម្ពីរសញ្ញាថ្មីអំពីព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះគ្រីស្ទក្នុងការធ្វើឲ្យធួននឹងបាប
1.
យ៉ូហ.3:16
2.
រ៉ូម5:8
3.
រ៉ូម8:32
4.
2កូរ. 5:14, 19, 21
5.
កាឡ. 1:3-4
6.
អេភ. 5:2
7.
ហេព្រ.9:8-14
8.
1ពេត្រ. 3:18
សេចក្តីខុសឆ្គងជាច្រើនទាក់ទងនឹងព្រះគ្រីស្ទធ្វើឲ្យធួននឹងបាបមនុស្សលោក
A.
ព្រះគ្រីស្ទបានសុគតសម្រាប់គោលបំណងនិងចេតនាសង្គ្រោះមនុស្សទាំងអស់។
B.
ការធ្វើឲ្យធួននឹងបាបមនុស្សគឺមិនគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់អំពើបាបទាំងអស់ទេ។
C.
ការធ្វើឲ្យធួននឹងបាបនេះគ្រាន់តែជាប្រសិទ្ធិភាពបណ្តោះអាសន្នប៉ុណ្ណោះ។
E.
ព្រះគ្រីស្ទបានសុគតដើម្បីសង្គ្រោះពួកអ្នកមិនបានជ្រើសតាំង
ប៉ុន្តែមិនអាចឡើយ ពីព្រោះពួកគេមិនជឿព្រះយេស៊ូវ។
F.
ព្រះគ្រីស្ទបានសុគតដោយមិនបានដឹងថានរណានឹងបានផលពីកិច្ចការដែលទ្រង់ធ្វើឲ្យធួននឹងបាបនេះឡើយ។
G.
ដោយព្រោះព្រះគ្រីស្ទបានសុគតដើម្បីសង្គ្រោះពួកអ្នកជ្រើសតាំងប៉ុណ្ណោះ
យើងមិនគួរប្រកាស ដំណឹងល្អដល់ពួកអ្នកមិនជឿឡើយថាព្រះគ្រីស្ទបានសុគតសម្រាប់ពួកគេ។
PLEASE HELP US SHARE THIS ARTICLE
About the Author
0Awesome Comments!