គោលលទ្ធិអំពីព្រះគ្រីស្ទ
សេចក្តីគ្រប់លក្ខណ៍និងភាពគ្មានបាបសោះរបស់ព្រះគ្រីស្ទ
The Perfection and
Sinlessness of Christ
តើអ្នកដឹងថា
“impeccability(ដែលមិនអាចប្រព្រឹត្តបាប)” មានន័យដូចម្តេច? តើអ្នកដឹងថា ហេតុអ្វីបានជាចាំបាច់ខ្លាំងដែលព្រះគ្រីស្ទមិនអាចប្រព្រឹត្តបាប(be impeccable) ឬទេ? តើព្រះយេស៊ូវប្រព្រឹត្តបាបឬទេ? ហេតុអ្វីមិនបានប្រព្រឹត្ត? បើព្រះយេស៊ូវមិនអាចប្រព្រឹត្តបាប នោះតើទ្រង់អាចត្រូវល្បួងយ៉ាងដូចម្តេច? សំណួរទាំងអស់នេះទាក់ទងនឹងគោលលទ្ធិអំពីការមិនអាចប្រព្រឹត្តបាប(impeccability) និងភាពគ្មានបាបសោះរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ នៅក្នុងមេរៀននេះ យើងនឹងសិក្សាគោលលទ្ធិអំពីការមិនអាចប្រព្រឹត្តបាបនិងភាពគ្មាន បាបសោះរបស់ព្រះគ្រីស្ទ(Christ’s impeccability and
sinlessness) ហើយឈ្វេងយល់ថា ហេតុអ្វីបានជាគោលលទ្ធិទាំងនេះសំខាន់ ហើយតើនឹងយកទៅអនុវត្តយ៉ាងណាក្នុងជីវិតអ្នកជឿនៅបច្ចុប្បន្ននេះ។
I.
និយមន័យនៃភាពមិនអាចប្រព្រឹត្តបាប(IMPECCABILITY) និងភាពគ្មានបាបសោះ
A.
Webster បានពន្យល់ពីន័យនៃពាក្យមិនអាចប្រព្រឹត្តបាប(impeccable) ថា“not
capable of sinning or liable to sin, free from fault
or blame, flawless.”[1]
គ្មានលទ្ធភាពប្រព្រឹត្តបាបឬមិនអាចប្រព្រឹត្តអំពើបាបទៅបាន មានសេរីភាពពីកំហុស
ឬ ការបន្ទោស
មានន័យថា ឥតខ្ចោះ។
B.
“We credit to Christ not only natural, but
also moral, integrity or moral perfection, that is sinlessness. This
means not merely that Christ could avoid sinning, and did actually avoid it,
but also that it was impossible for him to sin because of the essential bond
between the human and the divine natures.”[2]
យើងសរសើរដល់ព្រះគ្រីស្ទ មិនគ្រាន់តែធម្មជាតិជាព្រះប៉ុណ្ណោះទេ ទ្រង់ក៏គ្រប់លក្ខណ៍ខាងសីលធម៌ សេចក្តីសុចរិត
ត្រឹមត្រូវ គឺគ្មានអំពើបាបទាល់តែសោះ។ នេះមានន័យមិនគ្រាន់តែថា ព្រះគ្រីស្ទអាចចៀសពីការប្រព្រឹត្តបាបប៉ុណ្ណោះទេ
គឺទ្រង់ពិតជាចៀសផុតមែន តែក៏ថា មិនអាចទេសម្រាប់ទ្រង់ប្រព្រឹត្តអំពើបាប ដោយសារតែចំណងដ៏សំខាន់រវាងលក្ខណៈជាព្រះនិងជាមនុស្ស។
C.
“[Christ existed in] a state of
sinlessness and impeccability, because the incarnation did not change
the nature and character of the Son. That his whole life was sinless is several
times asserted (2 Cor. 5:21; 1 Pet. 2:22; Heb. 4:15; Mt. 3:14-17; Jn. 8:46; 1
Jn. 2:1f.) That he was exempt from the entail of original sin in Adam is
evident from the fact that he was not bound to die for sins of his own (Heb.
7:26), and hence could die vicariously and representatively, the righteous
taking the place of the unrighteous (2 Cor. 5:21; Rom. 5:16ff; Gal. 3:13; 1
Pet.
D.
3:18). That he was impeccable, and could
not sin, follows from the fact that he remained God the Son (Jn. 5:19, 30).
Deviation from the Father’s will was no more possible for him in the incarnate
state than before. His deity was the guarantee that he would achieve in the
flesh that sinlessness which was prerequisite if he were to die as ‘a lamb
without blemish or spot’ (1 Pet. 1:19).”[3]
[ព្រះគ្រីស្ទមានវត្តមានក្នុង] ភាពគ្មានបាបសោះនិងភាពមិនអាចប្រព្រឹត្តបាប
ពីព្រោះការយាងយកកំណើតជាមនុស្សមិនបានផ្លាស់ប្តូរលក្ខណៈនិងចរិតលក្ខណៈនៃព្រះរាជបុត្រាឡើយ។ គឺថា ក្នុងព្រះជន្មទ្រង់ទាំងមូល
មិនបានប្រព្រឹត្តបាបសោះ
ដែលមានបទគម្ពីរអះអាងជាច្រើនដង(2កូរ.5:21; 1ពេត្រ. 2:22; ហេព្រ. 4:15;ម៉ាថ. 3:14-17;យ៉ូហ. 8:46; 1យ៉ូហ. 2:1f) ទ្រង់បានរួចចាកផុតពីបាបដើមដំបូងដែលតពីអ័ដាមមក ភស្តុតាងពីការពិតថាទ្រង់មិនជាប់ក្នុងសេចក្តីស្លាប់នៃអំពើ បាបរបស់គាត់ឡើយ (ហេព្រ. 7:26) ដូច្នេះទ្រង់អាចសុគតជួស និងជាតំណាងបាន
គឺអង្គដ៏សុចរិតជំនួសកន្លែងមនុស្សទុច្ចរិត(2កូរ.5:21; រ៉ូម 5:16ff; កាឡ.
3:13; 1ពេត្រ. 3:18) ទ្រង់មិនអាចប្រព្រឹត្តបាប ហើយគ្មានបាបសោះ
ចេញពីការពិតថា ទ្រង់នៅតែជាព្រះរាជបុត្រាព្រះ (យ៉ូហ.
5:19, 30) ។
តាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះវរបិតា
ទ្រង់លែងអាចមានលទ្ធភាពដូចមុនទៀតហើយ។ ភាពជាព្រះរបស់ទ្រង់គឺបានធានាថា
ទ្រង់អាចសម្រេចបាននៅក្នុងសាច់ឈាមនូវភាពគ្មានអំពើបាបសោះ ដែលជាការតម្រូវ
បើទ្រង់ត្រូវ សុគតក្នុងនាមជា ‘កូនចៀមដែលល្អឥតខ្ចោះ
គ្មានស្លាកស្នាម’ (1ពេត្រ. 1:19) ។
E.
“The point of view that Christ could sin
is designated by the term “peccability,” and the doctrine that Christ
could not sin is referred to as the impeccability of Christ. Adherents of both
views agree that Christ did not sin, but those who affirm peccability hold that
He could have sinned, whereas those who declare the impeccability of Christ
believe that He could not sin due to the presence of the divine nature.”[4]
ទស្សនៈគំនិតដែលថាព្រះគ្រីស្ទអាចប្រព្រឹត្តអំពើបាប ត្រូវបានរចនា ឡើងដោយពាក្យ“ភាពអាចប្រព្រឹត្តបាប(peccability),” ហើយគោលលទ្ធិដែលថាព្រះគ្រីស្ទមិនអាចប្រព្រឹត្តបាបទេ គឺសំដៅទៅភាពមិនអាប្រព្រឹត្តបាបបានរបស់ព្រះគ្រីស្ទ
(impeccability
of Christ) ។ ពួកអ្នកជឿលើទស្សនៈទាំងពីរយល់ស្របគ្នាថាព្រះគ្រីស្ទមិនបានប្រព្រឹត្តបាបសោះ តែពួកអ្នកដែលអះអាងភាពអាចប្រព្រឹត្តបាប(peccability)កាន់ទស្សនៈថា ទ្រង់អាចប្រព្រឹត្តបាន ឯពួកអ្នកដែលប្រកាសពីភាពមិនអាចប្រព្រឹត្តបាបបានរបស់ព្រះគ្រីស្ទ(the impeccability of Christ) ជឿថាទ្រង់មិន អាចប្រព្រឹត្តបាបទេ ដោយសារវត្តមាននៃលក្ខណៈជាព្រះ។
E.
ត្រូវតែយល់ថា គោលលទ្ធិអំពីភាពមិនអាចប្រព្រឹត្តបាបបាន និងគោលលទ្ធនៃភាពគ្មានបាបសោះ បើទោះបីទាំងពីរនេះមានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធនឹងគ្នាក៏ដោយ តែទាំងពីរនេះជាគោលលទ្ធិដែលដាច់ពីគ្នា។ ភាពមិនអាចប្រព្រឹត្តបាបបានគឺជាគោលលទ្ធិដែលនិយាយពីលទ្ធភាព មិនអាចទៅរួចសម្រាប់ព្រះគ្រីស្ទប្រព្រឹត្តបាប។ ឯគោលលទ្ធិអំពីភាពគ្មានបាបសោះរបស់ព្រះ គ្រីស្ទលើកឡើងពីការពិតថា ព្រះយេស៊ូវគ្មានបាបសោះ។ គោលលទ្ធិពីភាពមិនអាចប្រព្រឹត្ត បាបបានលើកពីហេតុផលថាហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូវគ្មានបាប ហើយបន្ទាប់មក លើកពី ការពិតថាទ្រង់គ្មានបាប។
II.
គំនិតដើម្បីគិតពិចារណាអំពីភាពមិនអាចប្រព្រឹត្តបាបបាន
A. “A question has been
raised . . . whether the sinlessness of Christ was the same as that of
Adam before the fall or whether it possessed a peculiar character because of
the presence of the divine nature. In a word, could the son of God be tempted
as Adam was tempted and could He have sinned as Adam sinned?
While most orthodox theologians agree
that Christ could be tempted because of the presence of a human nature, a
division occurs on the question as to whether being tempted He could sin.”[5]
សំណួរ១បានលើកឡើង...ថាតើភាពគ្មានបាបសោះរបស់ ព្រះគ្រីស្ទ តើដូចគ្នានឹងលោកអ័ដាម មុនលោកធ្លាក់ក្នុងអំពើបាប ឬ ថាតើបានទទួលចរិក ប្លែក ពីព្រោះតែវត្តមាននៃលក្ខណៈជាព្រះ។ ក្នុងពាក្យមួយថា តើព្រះរាជបុត្រាព្រះអាចត្រូវល្បួងដូចអ័ដាមត្រូវល្បួង ហើយតើទ្រង់អាចប្រព្រឹត្តបាបដូចអ័ដាមបានប្រព្រឹត្តបាបឬទេ? ខណៈដែល ទេវវិទូអ័សរដក់(orthodox theologians) ភាគច្រើនយល់ស្របថា ព្រះគ្រីស្ទអាចត្រូវល្បួង ពីព្រោះតែវត្តមាននៃលក្ខណៈជាមនុស្សក៏ដោយ មានការបែកបាក់គ្នាកើតឡើងនៅលើសំណួរ ដែលសួរថា តើការទទួលល្បួងនោះ ទ្រង់អាចប្រព្រឹត្តបាបឬទេ។
B.
“Jesus’ humanity was sinless, and the
circumstances of his birth call attention to the miracle that was
involved when Mary, a sinner (Luke 1:47), gave birth to one who was not ?in
Adam? as she was, nor therefore needed a Savior as she did.
Rather, Jesus was destined through the
maintained sinlessness of his unflawed human nature to become the perfect
sacrifice for human sins, and so the Savior of his mother and of the rest of
the church with her.”[6]
ភាពជាមនុស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគឺគ្មានបាបសោះ ហើយការកាត់ស្បែកពីកំណើតរបស់ទ្រង់ហៅឲ្យយកចិត្តទុកដាក់ ចំពោះការអស្ចារ្យដេលកើតឡើង នៅពេលនាងម៉ារីដែលជាមនុស្សមានបាប(លូកា )បានផ្តល់ កំណើតដល់បុត្រដែលគ្មានបាបសោះ?នៅក្នុងអ័ដាម?គឺនាងនៅក្នុងអ័ដាម ឯទ្រង់មិនត្រូវការ អ្នកសង្គ្រោះទេ តែនាងត្រូវការអ្នកសង្គ្រោះ។ ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានព្រះជាម្ចាស់តម្រូវឲ្យគ្មានបាបសោះក្នុងលក្ខណៈជាមនុស្ស ដើម្បីក្លាយជាយញ្ញបូជាល្អឥតខ្ចោះ គ្មានស្លាកស្នាមសម្រាប់លោះបាបមនុស្ស ហេតុនេះ ទ្រង់ក្លាយជាព្រះសង្គ្រោះដល់មាតារបស់ទ្រង់និងពួកជំនុំទាំងអស់ជាមួយនឹងនាង។
C. “(1) Scripture clearly
affirms that Christ never actually sinned. . . There should be no
question in our minds at all on this fact. (2) It also clearly affirms that
Jesus was tempted, and that these were real temptations (Luke 4:2). If we
believe
Scripture, then we must insist that
Christ “in every respect has been tempted as we are, yet without sin” (Heb.
4:15). If our speculation on the question of whether Christ could have sinned
ever leads us to say that he was not truly tempted, then we have reached a
wrong conclusion, one that contradicts the clear statements of Scripture.”[7]
(1)ព្រះគម្ពីរអះអាងយ៉ាងច្បាស់ថា ព្រះគ្រីស្ទពិតជាមិនដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបល់តែសោះ...នៅក្នុងគំនិតរបស់យើងមិនគួរមានចម្ងល់ទាល់តែសោះពីសេចក្តីពិតនេះ។ (2) ព្រះគម្ពីរក៏បានអះអាងយ៉ាងច្បាស់ដែរថា ព្រះយេស៊ូវបានត្រូវល្បួង ហើយនោះជាសេចក្តី ល្បួងពិតប្រាកដ(លូកា4:2) បើយើងជឿលើព្រះគម្ពីរ នោះយើងដាច់ខាតត្រូវជឿថាព្រះគ្រីស្ទ
“បានត្រូវល្បួងដូចយើងដែរ តែឥតធ្វើបាបឡើយ” (ហេព្រ.
4:15) ។ បើការសង្ស័យរបស់ យើងទាក់ទងនឹងសំណួរថាតើព្រះគ្រីស្ទដែលបានប្រព្រឹត្តបាបឬអត់ នាំយើងនិយាយថាទ្រង់មិនត្រូវល្បួងពិតប្រាកដទេ នោះយើងឈានដល់ការធ្វើសេចក្តីសន្និដ្ឋានខុសហើយ ជាសេចក្តី សន្និដ្ឋានដែលផ្ទុយនឹងសេចក្តីដែលចែងយ៉ាងច្បាស់។
D.
សំណួរដែលគេសួរជាញឹកញាប់គឺ តើព្រះដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបឬទេ? អ្នកខ្លះប្រហែលចង្អុលទៅបទគម្ពីរ ប្រាប់យើងថា ព្រះគ្មានបាបទេ ហើយមិនអាចត្រូវល្បួងទេ(យ៉ាក.1:13)។ ព្រះយេស៊ូវជាព្រះ តែទ្រង់ត្រូវល្បួង។ តើរឿងនេះកើតឡើងយ៉ាងនេះទេ? អាចទៅរួចទេដែល ព្រះយេស៊ូវត្រូវល្បួង? ហើយបើត្រូវល្បួង តើអាចប្រព្រឹត្តបាបឬទេ? បើមិនអាចទេ តើសេចក្តី ល្បួងរបស់ព្រះយេស៊ូវពិតទេ? តើព្រះយេស៊ូវអាចទាក់ទងនឹងយើងនិងសេចក្តីល្បួងរបស់យើង ទេបើមិនអាចទេសម្រាប់ព្រះយេស៊ូវប្រព្រឹត្តបាបនោះ?
A.
“The question is, then, can such a person
as Christ is, possessing both human and divine natures, be tempted if he
is impeccable? The answer must be in the affirmative. The question is simply is
it possible to attempt the impossible? To this all would agree. It is possible
for a rowboat to attack a battleship, even though it is conceivably impossible
for the rowboat to conquer the battleship.”[8]
សំណួរគឺសួរថា តើមនុស្សដូចជាព្រះគ្រីស្ទ មានលក្ខណៈជាមនុស្សនិងជាព្រះ ត្រូវល្បួងទេ បើទ្រង់មានភាពមិនអាចប្រព្រឹត្តបាបបានផងនោះ? ចម្លើយត្រូវតែវិជ្ជមាន។ សំណួរនេះគ្រាន់តែសួរថា តើអាចល្បួងភាពមិនអាចប្រព្រឹត្តបាបបានឬទេ? ចំពោះការនេះ គ្រប់គ្នាយល់ស្រប។ គឺថាទូកចែវអាចវាយប្រហារនាវាចម្បាំងបាន ទោះបីជាគេគិតថា ទូកចែវមិនអាចយកឈ្នះ នាវាចម្បាំងក៏ដោយ។
B.
“It is objected to the doctrine of
Christ’s impeccability that it is inconsistent with his temptability. A
person who cannot sin, it is said, cannot be tempted to sin. This is not
correct; any more than it would be correct to say that because an army cannot
be conquered, it cannot be attacked.”[9]
វាទាស់នឹងគោលលទ្ធិអំពីភាព មិនអាចប្រព្រឹត្តបាបបានរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដែលមិនស្របគ្នាជាមួយនឹងភាពដែលអាចត្រូវល្បួង របស់ទ្រង់។ មនុស្សម្នាក់ដែលមិនអាចប្រព្រឹត្តអំពើបាបបាន ត្រូវគេនិយាយថាមិនអាច ត្រូវល្បួងឲ្យប្រព្រឹត្តបាប នេះមិនត្រឹមត្រូវទេ គ្មានអ្វីដែលលើសជាងការត្រឹមត្រូវក្នុងការ និយាយថា ពីព្រោះមិនអាចយកឈ្នះកងទ័ពបាន នោះមិនអាចវាយប្រហារទេ នោះឡើយ។
C.
“Some may wonder how Jesus can completely
identify with us if He did not actually sin as we do. It was Jesus’
facing sin with His perfect righteousness and truth, however, that qualifies
him. Merely experiencing something does not give us understanding of it. A
person can have many successful operations without understanding the least bit
about surgery. On the other hand, a doctor may perform thousands of complicated
and successful operations without ever having had the surgery himself. It is
his knowledge of the disease or disorder and his surgical skill in treating it
that qualifies him, not his having had the disease. He has great experience
with the disease—much greater experience with it than any of his
patients—having confronted it in all of its manifestations. Jesus never sinned,
but He understands sin better than any man. He has seen it more clearly and
fought it more diligently than any of us could ever be able to do.”[10]
អ្នកខ្លះ ប្រហែលឆ្ងល់ថាតើព្រះយេស៊ូវអាចយល់ពីយើងពេញលេញយ៉ាងដូចម្តេច បើទ្រង់មិនប្រព្រឹត្តបាបដូចយើងផងនោះ។ តែគឺជាការប្រឈមមុខរបស់ព្រះយេស៊ូវជាមួយនឹងអំពើបាបដោយ សេចក្តីសុចរិតគ្រប់លក្ខណ៍និងសេចក្តីពិតរបស់ទ្រង់ ដែលឲ្យទ្រង់មានគុណសម្បត្តិនេះ។ គ្រាន់តែមានបទពិសោធនពីអ្វីមួយមិនបានធ្វើឲ្យយើងយល់ពីរបស់នោះឡើយ។ ម្នាក់អាច ជោគជ័យនូវការវះកាត់ជាច្រើនដោយគ្មានការយល់ដឹងបន្តិចសោះអំពីការវះកាត់។ ផ្ទុយទៅវិញ វេជ្ជបណ្ឌិតម្នាក់ប្រហែលបានវះកាត់រាប់ពាន់ករណីដែលស្មុគស្មាញហើយបានជោគជ័យ ដោយមិនដែលវះកាត់ខ្លួនឯង។ គឺចំណេះរបស់គាត់អំពីមេរោគនិងភាពស្មុគស្មាញ ហើយនិង ជំនាញវះកាត់ររបស់គាត់ក្នុងការព្យាបាលជម្ងឺដែលឲ្យគាត់មានគុណសម្បត្តិ មិនមែនទាល់តែ គាត់មានជម្ងឺដោយខ្លួនឯងឡើយ។ គាត់មានបទពិសោធយ៉ាងមហិមាជាមួយនឹងជម្ងឺ-មហិមា ជាងអ្នកជម្ងឺទាំងឡាយរបស់គាត់ទៅទៀត-បានប្រឈមមុខតទល់នឹងវានៅក្នុងគ្រប់ទាំងពេលដែលគាត់ជួបប្រទះ។ ព្រះយេស៊ូវមិនដែលប្រព្រឹត្តបាបសោះ តែទ្រង់ដឹងនិងយល់ពីបាបជាង មនុស្សទាំងឡាយ។ ទ្រង់បានឃើញវាច្បាស់ជាង បានតយុទ្ធនឹងវាដោយប្រយ័ត្ន រវាសរវៃ ជាង យើងរាល់គ្នាអាចធ្វើបានទៅទៀត។
D.
“Many theologians have pointed out that
only he who successfully resists a temptation to the end most fully feels the
force of that temptation. Just as a champion weightlifter who successfully
lifts and holds over head the heaviest weight in the contest feels the force of
it more fully than one who attempts to lift it and drops it, so any Christian
who has successfully faced a temptation to the end knows that that is far more
difficult than giving into it at once. So it was with Jesus: every temptation
he faced, he faced to the end, and triumphed over it. The temptations were
real, even though he did not give in to them. In fact, they were most real
because he did not give into them.”[11]
ទេវវិទូជាច្រើនបានចង្អុលបង្ហាញថា មានតែអ្នកដែលជោគជ័យក្នុងការតទល់ជាមួយនឹងសេចក្តីល្បួងរហូតដល់ទីបំផុតប៉ុណ្ណោះ ដែលមានអារម្មណ៍ពេញលេញពីអំណាចនៃសេចក្តីល្បួង។ ដូចជាអ្នកកីឡាករលើកដុំដែកដែលទទួលពាន ដោយបានលើកទ្រដុំដែកដ៏ធ្ងន់បំផុតលើក្បាលគាត់ គាត់មានអារម្មណ៍ពី កម្លាំងរបស់វាពេញលេញជាងអ្នកដែលប៉ងលើកវា តែបោះវាចោល។ ដូច្នេះ គ្រីស្ទានណា ដែលបានប្រឈមមុខនឹងសេចក្តីល្បួងរហូតដល់ទីបំផុតដោយជោគជ័យ ដឹងថា វាលំបាកខ្លាំងណាស់ លំបាកជាងចុះចាញ់វានៅពាក់កណ្តាលផ្លូវ។ ជាមួយព្រះយេស៊ូវ : គ្រប់ទាំងសេចក្តីល្បួងដែលទ្រង់បានប្រឈមជាមួយ ទ្រង់ប្រឈមនឹងវារហូតដល់ទីបំផុត ហើយយកឈ្នះវា។ សេចក្តីល្បួងទាំងឡាយ បានកើតឡើងពិតប្រាកដមែន ទោះបីជាទ្រង់មិនបានចុះចាញ់ទៅធ្វើ តាមសេចក្តីល្បួងទាំងនោះក៏ដោយ ពួកវាជាសេចក្តីល្បួងពិតប្រាកដមែន ដោយសារទ្រង់មិន បានចុះចាញ់ធ្វើតាមពួកវា។
A.
អេស. 53:9-12
B.
ម៉ាថ.27:4, 19
C.
លូក. 23:41
D.
យ៉ូហ. 6:69
E.
យ៉ូហ.8:46 &
48
F.
យ៉ូហ.14:30
G.
2កូរ. 5:21
H.
ហេព្រ. 4:15
J.
ហេព្រ. 9:14
K.
ហេព្រ. 13:8
L.
1ពេត្រ. 1:18-19
M.
1ពេត្រ.2:22-24
N.
1ពេត្រ.3:18
O.
1យ៉ូហ. 2:1-2
P.
1យ៉ូហ. 3:5
V. សេចក្តីខុសឆ្គងជាច្រើនទាក់ទងនឹងភាពមិនអាចប្រព្រឹត្តបាបបានរបស់ព្រះគ្រីស្ទ
|
Any affirmation of moral failure on the
part of Christ requires a doctrine of His person which would deny in some
sense His absolute deity. ការអះ អាងណានៃការបរាជ័យផ្នែកសីលធម៌នៃព្រះគ្រីស្ទ តម្រូវឲ្យមានគោលលទ្ធិនៃ រូបអង្គរបស់ទ្រង់ដែលនឹងបដិសេធភាពជាព្រះទាំងស្រុងរបស់ទ្រង់។ (John Walvoord
Jesus Christ Our Lord, ទំព័រ145.)
|
a. បើព្រះគ្រីស្ទអាចត្រូវល្បួង នោះទ្រង់អាចប្រព្រឹត្តបាបដែរ
b. ទ្រង់ត្រូវតែអាចប្រព្រឹត្តបាបបានពីព្រោះទ្រង់មាន លក្ខណៈមនុស្ស។
c. បើទ្រង់មិនអាចប្រព្រឹត្តបាប ទ្រង់មិនអាចត្រូវល្បួងទេ
|
The idea that temptability implies
susceptibility is unsound. While the
temptation may be real, there may be infinite power to resist that temptation
and if this power is infinite, the person is impeccable. គំនិតថា ភាពដែលអាចត្រូវល្បួង សម្តែងពីភាពងាយទទួលរងការឈឺចាប់គឺមិនសមទេ។ ខណៈដែលសេចក្តីល្បួងអាចពិត តែអំណាចគ្មានដែនកំណត់ដើម្បីតតាំងនឹងសេចក្តីល្បួង ហើយបើអំណាចនេះគ្មានដែនកំណត់ នោះអ្នកនោះគឺមិនអាចប្រព្រឹត្តបាបបានទេ (John Walvoord, Jesus
Christ Our Lord, ទំព័រ147.)
|
d. ទ្រង់បានប្រព្រឹត្តបាប តែតិចតួចបំផុត តិចជាងមនុស្សល្អ បំផុតប្រព្រឹត្តបាបទៅទៀត
e. យើងដឹងថាទ្រង់ជាមនុស្សមានបាប ពីព្រោះព្រះគម្ពីរចែងថា ទ្រង់កើតមកមានរូបអង្គបែបដូចជាសាច់ឈាមដែលតែងតែមានបាប”(រ៉ូម 8:3)
A.
ភាពគ្មានបាបសោះរបស់ព្រះគ្រីស្ទធានាពីសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់អ្នកតាមរយៈយញ្ញបូជាដ៏គ្រប់ លក្ខណ៍ឲ្យធួននឹងបាប។
B.
ព្រះគ្រីស្ទត្រូវល្បួងក្នុងកម្រិតមួយធ្ងន់ធ្ងរជាងអ្នកឆ្ងាយណាស់។ ការសុខព្រះទ័យដើម្បីត្រូវល្បួង ដើម្បីសម្តែងឲ្យឃើញពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ចំពោះអ្នក។
C.
ដោយព្រោះព្រះគ្រីស្ទត្រូវល្បួងដូចអ្នកដែរ តែកម្រិតដែលល្បួងទ្រង់ធ្ងន់ធ្ងរឆ្ងាយជាងអ្នក ដូច្នេះទ្រង់អាចអាណិតចំពោះសេចក្តីប្រឈមមុខរបស់អ្នកទាស់នឹងអំពើបាប
D.
ដោយព្រោះព្រះគ្រីស្ទត្រូវល្បួងដូចយើង ទ្រង់ដឹងពីអ្វីដែលយើងត្រូវការដើម្បីយកឈ្នះសេចក្តីល្បួងហើយទ្រង់បានប្រទានទាំងអស់ដែលយើងត្រូវការដើម្បីឲ្យបានដូចជាទ្រង់
E.
ព្រះយេស៊ូវជាគម្រូតែមួយគត់ដែលយើងអាចត្រាប់តាមក្នុងជីវិតរបស់យើង ដោយព្រោះទ្រង់បានបង្ហាញពីរបៀបរស់នៅដ៏សុចរិតនិងជីវិតដែលមានសេរីភាពរួចពីអំពើបាប។
F.
ភាពជាមនុស្សរបស់អ្នកគឺល្អ ទោះបីជាអ្នកមាននិស្ស័យបាបក៏ដោយ។ មិនមែនលក្ខណៈជាមនុស្សអាក្រក់ទេ តែគឺជាផលនិងវត្តមាននៃបាបវិញដែលអាក្រក់។
G.
បើសេចក្តីដំកើងរបស់យើងធ្វើឲ្យយើងដូចព្រះគ្រីស្ទ នោះយើងអាចសម្លឹងឆ្ពោះទៅភាព អស់កល្បដែលគ្មានអំពើបាបសោះ។
H.
ពីព្រោះអ្នកជឿគ្រប់រូបទទួលការបំផ្លាស់បំប្រែយឺតៗឲ្យដូចជារូបអង្គនៃព្រះគ្រីស្ទ នោះពួកគេគួរមើលអំពើបាបក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេកំពុងតែចុះថយជាងមុនហើយ។
[6]
J.
I. Packer, Concise Theology : A Guide to Historic Christian Beliefs (Wheaton,
Ill.: Tyndale House, 1995, c1993).
PLEASE HELP US SHARE THIS ARTICLE
About the Author
0Awesome Comments!