ព្រះគ្រីស្ទជាព្រះបន្ទូលនៃព្រះ Christ, the Word of God

គោលលទ្ធិអំពីព្រះគ្រីស្ទ

ព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះបន្ទូលនៃព្រះ

Christ, the Word of God

ពេលយើងសិក្សាព្រះគម្ពីរ ដើម្បីស្វែងរកឲ្យឃើញពីព្រះនាមមួយក្នុងចំណោមព្រះនាមជាច្រើនរបស់​ព្រះគ្រីស្ទគឺ“ព្រះបន្ទូលនៃព្រះ(Word of God)” ឋានៈនេះមិនត្រឹមតែជាព្រះនាមប៉ុណ្ណោះទេ តែជាលក្ខណៈ ជា​មុខងារ​ ជាអត្តសញ្ញាណយ៉ាងសកម្ម​របស់ទ្រង់ផងដែរ​។ ការស្គាល់ព្រះយេស៊ូវជាព្រះបន្ទូលនៃព្រះ​នឹងជួយ​ពន្យល់ពីភាពមិនអាចញែកដាច់ពីគ្នានៃទំនាក់ទំនងរវាងព្រះគម្ពីរនិងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ ការស្គាល់នេះក៏នឹង ជួយយើងឲ្យយល់ពីសារសំខាន់នៃព្រះបន្ទូល និងហេតុអ្វីបានជាព្រះបន្ទូលទ្រទ្រង់ឲ្យស្ថិតស្ថេរ និងឲ្យយើង គោរពកោតខ្លាចព្រះបន្ទូលដ៏រស់ក្នុងកម្រិតមួយដ៏ខ្ពស់។ នៅក្នុងការសិក្សានេះ​ យើងនឹងសង្កេតពីព្រះគ្រីស្ទជា ព្រះបន្ទូលដ៏រស់ ហើយស្វែងរកឲ្យឃើញពីសេចក្តីពិតគ្រប់សម័យកាល និងការអនុវត្តន៍ជាក់ស្តែងពីគោលលទ្ធិ នេះសម្រាប់ជីវិតយើងបច្ចុប្បន្ន។

A.    Philip Hughesបាននិយាយថា : “The manner in which we approach and handle the Bible should be determined by the example of Christ himself, for, as the Christians’ Lord and

      God, himself the Truth and the Light of the world, his example is absolutely authoritative for us. The attitude of him who is the incarnate Word to the testimony of the written Word is entirely clear. And in the issue concerning the inspiration of Scripture it is nothing less than the supreme and inerrant Lordship of Christ that is at stake.” ឥរិយាបថដែលយើង​មានចំពោះព្រះគម្ពីរគួរតែត្រូវបានកំណត់ដោយគម្រូរបស់ព្រះគ្រីស្ទផ្ទាល់ ដោយព្រោះ ក្នុងព្រះ នាមរបស់ទ្រង់ជាព្រះអម្ចាស់និងជាព្រះនៃពួកគ្រីស្ទាន ទ្រង់ផ្ទាល់ជាសេចក្តីពិតនិងជាពន្លឺនៃ លោកិយនេះ គម្រូរបស់ទ្រង់ជាអំណាចពេញលេញមួយសម្រាប់យើង។ លក្ខណៈសម្បត្តិរបស់ ទ្រង់ជាព្រះបន្ទូលដែលបានក្លាយជាសាច់ឈាម ជាបន្ទាល់ដល់ព្រះបន្ទូលដែលបានកត់ត្រាទុក នោះគឺច្បាស់លាស់ទាំងស្រុង។ ហើយនៅក្នុងបញ្ហាដែលទាក់ទងជាមួយនឹងការបណ្តាលឲ្យ​តែងព្រះគម្ពីរវិញ គ្មានអ្វីតិចជាភាពជាព្រះអម្ចាស់ដ៏ធំប្រសើរលើសគេនិងគ្មានសេចក្តីខុសឆ្គង។

B.    Tyndale Bible Dictionaryនិយាយថា: “In the NT a new mode of God’s presence is revealed. It is in Jesus Christ the incarnate Word that God is present among his own (Jn 1:14-18; 17:6, 26). Jesus’ mission was to reveal God to humanity. This he did through his whole life’s work as well as through his words. His revelation of the name of God was expressed in his own name – Jesus (“The Lord Is Salvation”). And in the person of Jesus​ the function of the name of God found fulfillment.” “នៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាថ្មីវត្តមានរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងរបៀប​មួយថ្មីត្រូវបានបើកសម្តែង គឺនៅក្នុងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ព្រះជាម្ចាស់បង្ហាញវត្តមានរបស់ទ្រង់ឲ្យ​យើងឃើញ​នៅ​ក្នុង​ព្រះបន្ទូលដែលបានត្រឡប់ជាសាច់ឈាម​ (យ៉ូហ.1:14-18; 17:6, 26)។ បេសកកម្មរបស់ព្រះយេស៊ូវគឺបើកសម្តែងឲ្យមនុស្សបានស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់។ ទ្រង់បានធ្វើការ​នេះ​តាមរយៈព្រះរាជកិច្ចរបស់ទ្រង់ពេញមួយព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ និងតាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ការបើកសម្តែងរបស់ទ្រង់ពីព្រះនាមព្រះជាម្ចាស់បានសម្តែងឲ្យឃើញនៅក្នុងព្រះនាមរបស់ទ្រង់ ផ្ទាល់-គឺព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ (“ព្រះអម្ចាស់គឺជាសេចក្តីសង្គ្រោះ”)។ ហើយនៅក្នុងអង្គព្រះយេស៊ូវ មុខងារនៃព្រះនាមរបស់ព្រះជាម្ចាស់គេឃើញថាត្រូវបានបំពេញសម្រេច” ។​

C.   វចនានុក្រម Evangelical Dictionary of Biblical Theologyបានសរសេរថា: “Thus in connection to the Old Testament picture of the word of God, the New Testament understands Jesus as the ultimate means through which God created, revealed and personified himself to creation.” ដូច្នេះ នៅក្នុងតំណតភ្ជាប់ទៅនឹងរូបភាពនៃគម្ពីរសញ្ញាចាស់អំពីព្រះបន្ទូលនៃព្រះ  នោះ គម្ពីរសញ្ញាថ្មីយល់ឃើញថា ព្រះយេស៊ូវជាខ្លឹមសារចុងបំផុតដែលព្រះបានបង្កើត បើកសម្តែង និង ធ្វើបដិរូបកម្មព្រះអង្គផ្ទាល់(កំណត់ឲ្យមានចិត្ត គំនិត រូប និងសំដីជាមនុស្ស) ឲ្យទាក់ទងទៅនឹងស្នា ព្រះហស្ថដែលទ្រង់បានបង្កើត។

D.   Louis Berkhof បាននិយាយថា: “It was not the triune God but the second person of the Trinity that assumed human nature. For that reason it is better to say that the Word became flesh than that God became man. At the same time we should remember that each of the divine persons was active in the incarnation. This also means that the incarnation was not something that merely happened to the Logos, but was an active accomplishment on His part.” មិនមែនព្រះត្រៃឯកទេ តែជាអង្គទីពីរនៃព្រះត្រៃឯកដែលបានយកនិស្ស័យជាមនុស្ស។ ដោយហេតុផលនោះ ជាការប្រសើរជាងបើនិយាយថា ព្រះបន្ទូលបានក្លាយជាសាច់ឈាម ជាជាង ថាព្រះបានក្លាយជាមនុស្ស។ ពេលទន្ទឹមគ្នា យើងគួរតែចងចាំថា អង្គនីមួយៗនៃព្រះត្រៃឯកបាន បំពេញកិច្ចការយ៉ាងសកម្មនៅក្នុងការយកនិស្ស័យជាមនុស្ស។ នេះក៏មានន័យថា ការយកនិស្ស័យ​ជាមនុស្សមិនមែនជាអ្វីដែលគ្រាន់តែបានកើតឡើងដល់ឡហ្កស(the Logos)ប៉ុណ្ណោះ តែជាការ សម្រេចកិច្ចការយ៉ាងសកម្មនៅផ្នែករបស់ទ្រង់”

E.      តាមវចនានុក្រម Evangelical Dictionary of Biblical Theologyបាននិយាយថា: “The fourth Gospel recounts seven sign miracles of Jesus (2:1-11; 4:46-54; 5:1-9; 6:5-14; 6:19-21; 9:1-7; 11:1-44). As “signs” these miracles indicate the importance of what Jesus did in conjunction with understanding him as the pre-incarnate word of God. Jesus performed these miracles through his spoken word.” “ដំណឹងល្អទីបួនបានប្រាប់ពីទីសំគាល់ការអស្ចារ្យ​ទាំងប្រាំពីររបស់ព្រះយេស៊ូវ(2:1-11; 4:46-54; 5:1-9; 6:5-14; 6:19-21; 9:1-7; 11:1-44)។ ជា “ទីសំគាល់” ការអស្ចារ្យទាំងនេះបង្ហាញពីសារសំខាន់នៃអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើ ដើម្បីភ្ជាប់ ជាមួយនឹងការស្គាល់ទ្រង់ជាព្រះបន្ទូលដែលមានវត្តមានមុនទ្រង់យកនិស្ស័យជាសាច់ឈាមទៅ​ទៀត។ ព្រះយេស៊ូវបានធ្វើការអស្ចារ្យទាំងនេះតាមរយៈបន្ទូលដែលទ្រង់ថ្លែង”

F.      Zondervan Pictorial Bible Encyclopedia: “The climax of Biblical doctrine of the word of God, is that the Word is God Himself. Jesus Christ, God’s Son, is the eternal and incarnate Word. The Word is Jesus, and Jesus is the Word.”  ចំណុចខ្ពស់បំផុតនៃគោល លទ្ធិអំពីព្រះបន្ទូលនៃព្រះគឺថា ព្រះបន្ទូលគឺជាព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់តែម្តង។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ព្រះ រាជបុត្រារបស់ព្រះ គឺជាព្រះបន្ទូលដែលបានត្រឡប់ជាសាច់ឈាម ដែលទ្រង់មានភាពអស់កល្ប ជានិច្ច។

G.     អ៊ីរេនុស(Irenaeus)បានថ្លែងថា: “For I have shown from the Scriptures, that no one of the sons of Adam is as to everything, and absolutely, called God, or named Lord. But that He is Himself in His own right, beyond all men who ever lived, God, and Lord, and King Eternal, and the Incarnate Word, proclaimed by all the prophets, the apostles, and by the Spirit Himself, may be seen by all who have attained to even a small portion of the truth. Now, the Scriptures would not have testified these things of Him, if, like others, He had been a mere man.”  “ខ្ញុំបានបង្ហាញរួចមកហើយពីព្រះគម្ពីរថា គ្មាននរណាម្នាក់នៃកូនចៅ​របស់អ័ដាមដែលទទួលបានការហៅថាជាព្រះឬទទួលនាមជាព្រះអម្ចាស់ទេ។ តែព្រះអង្គ អង្គ ទ្រង់ផ្ទាល់នៅក្នុងសិទ្ធិរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់ ដែលលើសអស់ទាំងមនុស្សទាំងអស់ដែលបានរស់នៅ គ្រប់ជំនាន់ គឺទ្រង់ជាព្រះនិងជាអម្ចាស់ ជាស្តេចអស់កល្ប និងជាព្រះបន្ទូលដែលបានត្រឡប់ ជាសាច់ឈាម ត្រូវបានពួកហោរានិងពួកសាវកទាំងអស់ រួមទាំងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធផងដែរ បានប្រកាស ប្រហែលជាគ្រប់គ្នាដែលបានទទួលសេចក្តីពិតសូម្បីតែមួយផ្នែកតូចបាន​មើល​ឃើញ​​ហើយ។ ឥឡូវ ព្រះគម្ពីរនឹងមិនធ្វើបន្ទាល់ទាំងអស់នេះអំពីទ្រង់ទេ ប្រសិនបើទ្រង់គ្រាន់ តែជាមនុស្សនោះ”

III. សេចក្តីអះអាងនៃព្រះគម្ពីរអំពីព្រះគ្រីស្ទជា“ព្រះបន្ទូលនៃព្រះ”

A.            យ៉ូហ.1:1-3, 14

B.            “កាលដើមដំបូងមានព្រះបន្ទូល. . .” ព្រះគ្រីស្ទមិនបានមានវត្តមាន “ពីដំបូង”ទេ តែបានមាន​វត្តមាន “តាំងពីអស់កល្បរៀងមក”

1.            មីកា5:2

2.            យ៉ូហ. 8:57-58

3.            យ៉ូហ.17:5

4.            យ៉ូហ.17:24

5.            1ពេត្រ. 1:20-21

C.           “. . . ព្រះបន្ទូលក៏គង់នៅជាមួយព្រះ ហើយព្រះបន្ទូលនោះឯងជាព្រះ ទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹង​ព្រះតាំងអំពីដើមមក”  យើងឃើញនៅក្នុងព្រះគម្ពីរថ្លែងថា ព្រះគ្រីស្ទជាព្រះបន្ទូលដែលកំពុង​ធ្វើការ ហើយព្រះបន្ទូលទទួលការដំកើងឡើងដូចព្រះគ្រីស្ទទទួលការដំកើងឡើងអញ្ចឹងដែរ។​

លោកុ. 1:1, 3, 6, 9, 14, 20, 24, 26 កាលដើមដំបូងឡើយ ព្រះបានបង្កើតផ្ទៃមេឃនិង ផែនដី… នោះទ្រង់មានបន្ទូលថា…”

2.            ទំនុក. 138:2

3.            យ៉ូហ. 12:48

D.           “គ្រប់របស់ទាំងអស់បានកើតមកដោយសារទ្រង់ ហើយក្នុងបណ្តារបស់ដែលបានបង្កើតមក​ទាំង​ប៉ុន្មាន នោះគ្មាអ្វីណាមួយកើតមកក្រៅពីទ្រង់ឡើយ” ព្រះគ្រីស្ទ មានវត្តមានក្នុងភាពជា​ព្រះបន្ទូល បានមានបន្ទូល នោះផ្ទៃមេឃនិងផែនដីបានមានវត្តមានឡើង។

1.            និក្ខ. 20:11

2.            ទំនុក. 33:6-9

3.            កូល. 1:16

4.            ហេព្រ. 1:1-3

E.            “ព្រះបន្ទូលក៏ត្រឡប់ជាសាច់ឈាម ហើយបានស្នាក់នៅជាមួយនឹងយើងរាល់គ្នា​យើងរាល់​គ្នា​បានឃើញសិរីល្អទ្រង់ គឺជាសិរីល្អនៃព្រះរាជបុត្រាតែ១ ដែលមកពីព្រវរបិតា មានពេញជា​ព្រះ​គុណ និងសេចក្តីពិត” ព្រះគ្រីស្ទជាព្រះបន្ទួលដ៏រស់ ឬទ្រង់ជាសេចក្តីបើកសម្តែងពីព្រះ​ដល់​​មនុស្ស។

1.            យ៉ូហ.1:14, 18

2.            យ៉ូហ.14:8-11

3.            យ៉ូហ.17:26

4.            អេស. 55:10-11

5.            ម៉ាថ. 5:18

6.            ម៉ាថ. 24:35

7.            លូក. 24:44

8.            1 យ៉ូហ.1:1-3

9.            ហេព្រ. 4:1:2

10.          វិវរ. 19:11-16

IV.       សេចក្តីខុសឆ្គងទាំងឡាយទាក់ទងនឹងព្រះគ្រីស្ទជា “ព្រះបន្ទូលនៃព្រះ”

A.            ព្រះយេស៊ូវមិនមែនជាព្រះបន្ទូលនៃព្រះទេ តែតំណាងឲ្យព្រះបន្ទូលនៃព្រះ

B.            នៅគ្រប់ទាំងផ្លូវទាំងអស់ ព្រះយេស៊ូវស្រដៀងជាមួយនឹងព្រះគម្ពីរ

C.           ព្រះយេស៊ូវបានក្លាយជាព្រះបន្ទូលនៃព្រះ

D.           ការមិនស្តាប់បង្គាប់តាមព្រះបន្ទូលនៃព្រះគឺមិនមែនជាការមិនស្តាប់បង្គាប់តាមព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទឡើយ

E.            ព្រះយេស៊ូវមានភាពអស់កល្បជានិច្ច តែព្រះបន្ទូលនៃព្រះមិនមានទេ

F.            យើងត្រូវគោរពព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ តែមិនមែនគោរពព្រះបន្ទូលនៃព្រះឡើយ យើងអាច​បដិសេធ​សេចក្តីបណ្តាលឲ្យតែ អំណាច និងភាពមិនចេះខុសឆ្គងនៃព្រះគម្ពីរ នៅតែយើង​មាន​ឈ្មោះថាគោរពព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដដែល

G.           យើងអាចបដិសេធចោលផ្នែកជាច្រើននៃព្រះគម្ពីរបាន ដូចជាដំណើររឿងពីការបង្កើតសព្វ​សារពើ រឿងអំពីលោកយ៉ូណាស ឬការអស្ចារ្យនានាដែលចែងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ នៅតែយើង​មានឈ្មោះថាគោរពព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដដែល

H.           យើងមិនចាំបាច់ខំប្រឹងធ្វើការយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីកាត់ស្រាយព្រះគម្ពីរឲ្យបានច្បាស់លាស់ឡើយ ពីព្រោះគំនិតនានានៅក្នុងព្រះគម្ពីរមានន័យផ្សេងៗគ្នាចំពោះមនុស្សម្នាក់ៗ។  

V.            ការអនុវត្តន៍អំពីព្រះគ្រីស្ទជា “ព្រះបន្ទូលនៃព្រះ”

A.            ព្រះគ្រីស្ទជាព្រះបន្ទូលដែលរក្សាយើងឲ្យរួចពីអំពើបាប-ទំនុក.119:9-11

B.            ព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះបន្ទូល ជាប្រាជ្ញាសម្រាប់រស់នៅដល់សិរីល្អនៃព្រះ2:2-3; 3:16

C.           ស្គាល់ព្រះបន្ទូលនៃព្រះគឺស្គាល់ព្រះគ្រីស្ទ

D.           ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះមិនអាចខុសឆ្គងទេ ពីព្រោះព្រះគ្រីស្ទជាព្រះ ទ្រង់មិនអាចខុសឆ្គងឡើយ​

E.            ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអាចឲ្យយើងទុកចិត្តបាន ព្រោះព្រះគ្រីស្ទជាព្រះបន្ទូល  ទ្រង់អាចឲ្យយើង​ទុកចិត្តបាន។

F.            ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះមានភាពអស់កល្បជានិច្ច ព្រោះព្រះគ្រីស្ទមានភាពអស់កល្បជានិច្ច

G.           ប្រសិនបើយើងបរាជ័យក្នុងការចុះចូលនិងស្តាប់បង្គាប់តាមព្រះបន្ទូលនៃព្រះ នោះយើង បរាជ័យក្នុងការចុះចូលនិងស្តាប់បង្គាប់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទហើយ។

H.           យើងមិនអាចបង្ហាញថាយើងស្រឡាញ់ព្រះគ្រីស្ទទេ លុះណាតែយើងស្តាប់បង្គាប់ព្រះបន្ទូល​នៃទ្រង់។